Ένιωθε τυχερός. Όχι για τα δώρα στην κοπή πίτας του συλλόγου
- κέρδισε το φλουρί πέντε φορές στα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια-.
Λογοτεχνικά βιβλία ήταν και δεν του άρεσε η λογοτεχνία. Από τότε που
εκείνη τον εγκατέλειψε, η ζωή του φαινόταν αβάσταχτος πόνος και τα
βιβλία είχαν κάτι περίεργους τίτλους σαν να το επιβεβαίωναν. Τη μια «ο
ηλίθιος» ενός Ρώσου, την άλλη «ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα» και μια τρίτη
για ένα νησί με λεπρούς. Τα άλλα δύο δεν τα θυμόταν καν. Τα χάρισε
αμέσως σε φίλους. Ούτε για το ίδιο το φλουρί ένιωθε τυχερός. Το ποσό
συμβολικό, ένα ευρώ τυλιγμένο σε αλουμινόχαρτο. Τα κρατούσε σε ένα
ποτηράκι στο παράθυρο της κουζίνας, πάνω από το νεροχύτη. Δεν του έφεραν
καμιά τύχη. Όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Ένιωθε τυχερός,
γιατί εκείνο το βράδυ που ήταν μόνος, με τις τσέπες άδειες και καιγόταν
για ένα ποτό, τα θυμήθηκε. Τα έριξε στην τσέπη και βγήκε.
ΑΒ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου