Γεννήθηκε με έναν ήσκιο όπως
όλοι. Φαινομενικά δεν διέφερε ο ήσκιος του σε τίποτε από τους άλλους ήσκιους.
Μόνο κανείς πολύ παρατηρητικός μπορούσε να εντοπίσει μια μικρή και λεπτή
απόκλιση. Έδειχνε λίγο πιο στιβαρός, πιο βαρύς θα έλεγες αν ήταν δυνατόν να
ζυγιστούν οι ήσκιοι. Όταν έκανε τα πρώτα του βήματα, ένα αόρατο χέρι τον
τραβούσε μονίμως κι έπεφτε. Στα παιδικά χρόνια αυτή η σκοτεινή έλξη άφησε πολλά
σημάδια πάνω του. Στην εφηβεία ο ήσκιος πολλαπλασιάστηκε. Ένιωθε σαν να
βρισκόταν στη μέση διελκυστίνδας κι έδειχνε συχνά κουρασμένος. Όταν για πρώτη
φορά ανέβηκε στη σκηνή οι ήσκιοι ενώθηκαν πάλι σ' έναν μακρύ τεράστιο ήσκιο.
Δύσκολα πια μπορούσε να τον κουμαντάρει, να τον μετακινήσει. Τα χειροκροτήματα
στην πλατεία κι η λατρεία του κόσμου, σαν πέτρες έπεφταν πάνω του. Βάθαιναν τον
ήσκιο και τον έκαναν ασήκωτο. Κι ήρθε ένα βράδυ που ο ήσκιος έγινε ένα τεράστιο
πηγάδι και τον κατάπιε.
Α.Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου